به گزارش رویداد فرهنگی، در سی‌ و‌ دو سالگی، یعنی سال 91، اولین مجموعه شعرم به نام «تن‌ها به اتفاق هم» را منتشر کردم. شعرهایی که بعدتر نوشتم و در این مجموعه آمده فضای متفاوتی دارد، هرچند که بی‌ربط به کتاب قبلی هم نیست. شعرها حاصل چند سال کلنجار رفتن با زندگی است، کلمات گزارشگر این شیوه‌ها هستند. امیدوارم کلمات این دفتر گزارش جالبی ارائه بدهند و شما را به تماشای بخش‌های پررنگی از یک زندگی تشویق کنند.

چند شعر از  متن کتاب 

رودخانه شور

پیک آخر را از دست چشم‌هایم گرفتم

جرعه شوری که به دهانم می‌ریخت

مزه سیگارهایی بود

که تلخ بود

حالا

روی گونه‌هایم به جریان افتاده

پرونده «رودخانه شور»

آب غلیظی

که خیال کرد

سی سال پیش خشک شده

عناصر سوخته

از آتش

آتشی که خورشید

در صورتم روشن می‌کرد

یک اجاق گاز سفید مانده

با مشعل‌های سرخ

که هرروز

به اشتیاق یک کتری، شعله می‌کشد

از آب

آبی که دریا

به لب‌های قرمزم می‌ریخت

یک لیوان زرد مانده

لیوانی یخ

که هرشب

باقی مانده گلویم را

پشت یک دست، داغ می‌کند

از خاک

از سفال‌های پخته شهر سوخته

چند خمره مانده

چند خمره سیاه

که شکسته هسته‌های خرما را

در دهانش سبز می‌کند

از باد

از عادت‌های چهل‌روزه

برایم سیستان مانده

و رستمی

که هرماه

گرز گرانش را

آن‌قدر در دهانم می‌چرخاند

تا تمام کلماتم

به آرامی سرخ شوند