به گزارش رویداد فرهنگی، هایکو در شعر و ادب ژاپن کم و بیش همان جایگاهی را دارد که غزل در ادبیات فارسی. هایکو یکی از کوتاه‌ترین صورت‌های شعر ژاپن و جهان نیز به شمار می‌رود. از این نظر شاید بتوان آن را با تک بیت‌های مستقل یا خسروانی‌های شعر فارسی مقایسه کرد.
درباره تاریخچه و ویژگی‌های صوری و معنایی هایکو در مقدمه هایکوهای طنزآمیز و نیز در مقدمه (کتابی که در دست دارید)همین کتاب اطلاعات و توضیحات لازم امده است. دراین‌جا فقط بر این نکته تاکید می‌کنم که هایکو با استفاده از یک تصویر کوتاه و ظاهرا پیش پا افتاده و به کمک اندک‌ترین کلمات، در قالب هفده هجا(در برگردان انگلیسی و فارسی در حد سه مصرع)، بیشترین گستره حسی و معنایی را در دسترس خواننده قرار می‌دهد.

ترتیب و توالی اشعار این کتاب با الهام از الگوی شعری تانکا انتخاب شده. در اشعار تانکا غالبا چینش اشعار به این صورت است: دل‌باختن و عشق‌ورزیدن در خلال دیدارهای اولیه و بعد طبق معمول جدایی و هجران. اما از آن‌جا که هایکوها و سن‌ریوها تمام مراحل زندگی را دربرمی‌گیرند اشعار این مجموعه در سه بخش طبقه بندی شده اند: شور و حال عشق جوانی، گپ و گفت‌ها، گله‌گذاری‌ها و دلسردی‌های گاه‌به‌گاه عاشق و معشوق در میان‌سالی و سرانجام حرمان‌ها و سوگواری‌هایی که مقدر هر رابطه‌ای در روزگار پیری است.

چند شعر از متن کتاب

از فراز شانه ام

دیدمش زیر چترش

تنها با یک نگاه

............................

دعوا فروکش می‌کند-

آن که خود را در آیینه تماشا می‌کند

زن است

.......................

شکوفه‌ها می‌ریزند-

باور نمی‌کنم هنوز

مرگش را

.....................

یک چتر و دو نفر –

آن‌که عاشق‌تر

خیس‌تر