معرفی کتاب «فیلمنامه نویسی آلترناتیو« نوشته کن دایسینجر و جف راش که توسط اراز بارسقیان ترجمه شده و نشر چشمه آن را به جاپ رسانده است.
به گزارش رویداد فرهنگی، روی جلد این کتاب نوشته شده «با موفقیت قواعد را بشکنید». نویسندگان این کتاب موشکافانه به قواعد و سنت‌های داستان‌نویسی می پردازند تا راه درست شکستن قواعد را به مخاطبین خود نشان دهند. این کار با اعتقاد به این موضوع نوشته شده که برای شکستن قواعد ابتدا باید آن ها را درست شناخت و درک کرد. به همین منظور در این کتاب به جای ارائه کورکورانه قوانین، نویسندگان قوانین را باز میکنند و به بررسی دلایل شکل گیری ان ها و به کاربردشان در روایت داستان می پردازند. در این کتاب دایسینجر و راش توانسته اند مجموعه کاملی از مبحث های مختلف و پیچیده فیلم نامه نویسی را ارائه دهند. ذکر مثال های متعدد و مربوط، به یارگیری موضوع بسیار کمک میکنند.
در پشت جلد این کتاب این متن آمده است:
فیلم نامه نویس داستان گویی است که برای سینما می‌نویسد وفیلم نامه باید چیزی بیش از یک ساختار قابل قبول داشته باشد. یکی از اهداف ما گذاشتن راه هایی پیش پای تان است که فراتر از ساختار های موجود حرکت کنید. در این کتاب قراردادهای فیلم نامه نویسی را مشخص و سپس راه های عبور از آن ها را تشریح میکنیم. هدف نهایی ما این است که در گسترش بهتر فیلم نامه تان به شما کمک کنیم. ملانی گریفیث در فیلم چیزی وحشی به جف دانیلز – که آدمی است سنتی – میگوید «میشناسمت، تو یه یاغی بزدلی.» ملانی آن سوی این شخصیت را میبیند و ما هم میخواهیم به لایه ی زیرین فیلم نامه نویسی نگاه کنید. از آنچه پیدا می کنید شگفت زده خواهید شد.
بخشی از متن کتاب
روابط بنیادینی در داستان وجود دارند که صرف نظر از هر نگاهی به فیلم نامه نویسی، دست نخورده باقی می مانند. همه ی فیلم نامه ها پی رنگ دارند که مفروضات از طریق آن خودشان را به شکل کشمکش نشان می دهند. تاکید روی کشمکش در روایت آن قدر مرکزیت دارد که استفاده اش را از خود داستان اصلی ده فرمان گرفته تا دو نسخه ی اصلی سینمایی از داستان هم می شود یافت. کشف و نمایان کردن دو روش داستان گویی سنتی است؛ چون در آن داستان ها غافلگیری مهم تر از هر چیزی است؛ بدون غافلگیری، داستان یکنواخت می شود و به سمت اتفاقات روزمره و عادی حرکت می کند و همین تماشاگر را از همراهی و درگیری با فیلم دور می کند. وجود نقطه اوج، وسیله دیگری است که در داستان پردازی استفاده می شود. تعداد نقاطی که داستان در آن ها محورش عوض می شود از یک فیلم تامه تا فیلم تامه ای دیگر متغیر است؛ ولی کارکردش مهم است. تمام این عناصر – کشمکش، کشف، رو کردن و تغییر محور داستان – ابزار تکنیکی ای هستند تا مخاطب را درگیر داستان کنند. فراتر از این ابزار، انتخاب ها فقط بستگی به خواست خودتان از میزان قوه ی تخیل تان دارد.
