به گزارش رویداد فرهنگی، سیصد و بیست و پنج روایت حمید رضا صدر است از سیصد و بیست و پنج روز نخست وزیری حسنعلی منصور. صدر بعد از نوشتن ناداستان موفق تو در قاهره خواهی مرد درباره محمد رضا پهلوی این روایت را نوشته است. کتاب با زاویه دید دوم شخص روایت شده و در آن از مردی گفته می شود که یکی از خاص ترین و مرموز ترین چهره های تاریخ سیاست در دوران پهلوی بود. منصور در حالی که هنوز یک سال کامل هم نخست وزیر نبود مقابل مجلس شورای ملی به دست گروه فداییان اسلام ترور شد و چند روز بعد در بیمارستان از دنیا رفت. منصور هنگام مرگ چهل و یک سال داشت. حمیدرضا صدر در این روایت نفس گیر و جذاب روزگار و ذهن منصور را گره زده با اتفاق ها و ماجراهایی که او در سال های کوتاه زندگی اش درک کرد. روایتی که در عین وفاداری به تاریخ خلاقانه است و مردی را برای ما تصویر می کند که علاوه بر هویتی تاریخی، وجوه شخصی مخصوص خودش را داشت. برای همین سیصد و بیست و پنج از مردی و روزگاری می گوید که آغشته است به صدها ماجرای مکشوف و نامکشوف و دست آخر این سوال که چه کسی حسنعلی منصور را کشت. و این قلب ماجرای حمید رضا صدر است که ریتم رمان را تپنده می کند.

قسمتی از متن کتاب

18 خرداد 1343

حمله به تو و دولت تو. حمله علنی. حمله آشکارتر از قبل، این بار از سوی یکی از آن قدیمی های استخوان خرد کرده. این بار از سوی جعفر شریف امامی، رئیس مجلس سنا. از سوی رئیس قوه مقننه. جعفر شریف امامی به دولت هشدار داده. اولتیماتوم داده. روزنامه ها حرف هایش را تیتر خواهند کرد. مجله ها واکنشش را برجسته خواهند کرد. خیلی ها ذوق زده خواهند شد. خیلی ها پوزخند خواهند زد. خیلی ها به دل شان صابون خواهند زد.

جعفر شریف امامی در جلسه ی علنی مجلس، پس از مطرح شدن لایحه ای درباره ی وزارت دارایی، پرسیده وزیر دارایی ات کجا است؟ پرسیده چرا امیر عباس هویدا غایب است؟ پرسیده چرا نیامده تا پاسخگوی پرسش ها باشد؟ پرسیده چه کسی پاسخگوی تذکرات و سوالات خواهد بود؟ پرسیده و پرسیده و در پاسخ دکتر محمد یگانه، وزیر مشاور که گفته ایشان کار فوری داشتند، بلافاصله با خشم جمله « مگر کار مهمتر از این هم دارند؟» را بر زیان آورده. جعفر شریف امامی با مطرح شدن لایحه ای مربوط به وزارت راه و غایب بودن وزیر راه و معاونش، خشمگین تر شده و گفته:«...تکرار می کنم بدون حضور نماینده ی دولت لایحه ای مطرح نخواهد شد.» جعفر شریف امامی ادامه داده: «این که وضعش نمی شود. چند دقیقه نمی توانند در جلسه بمانند و برای تفریح می روند بیرون»

جعفر شریف امامی گفته و گفته و سناتور های استخوان خرد کرده ی سنا هم آوا شده اند. «صحیح است. صحیح است» جعفر شریف امامی لوایح دولت تو را مطرح نکرده و در حالی که سناتورهای استخوان خرد کرده می گفتند:«صحیح است. صحیح است» خشم آلود جلسه را ترک کرده و به خبرنگاران گفته:«... مخصوصا این کار را کردم تا دولت متوجه این موضوع شود و رعایت آیین نامه داخلی مجلس را بکند.» جعفر شریف امامی برایت جانور زشت خویی شده که دندان هایش را به رخ می کشد. زشت خوی، زشت خوی... دندان، دندان....

تو نمی توانی جعفر شریف امامی را نادیده بگیری. نمی توانی پسر حاج محمد حسین نظام الاسلام، روحانی مشهور تهران دوران قاجاریه ملقب به معتمد الشریعه و نظام الاسلام را نادیده بگیری. تو حالت به هم می خورد از سیاستمداران استخوان خرد کرده ای که از آن بالا به تو و دولت تو و حزب تو نگاه می کنند، ولی پدرت هشدار داده هرگز جعفر شریف امامی را نادیده نگیر، هیچ وقت. پدرت گفته آن چه بر جعفر شریف امامی گذشته، می توانسته هر سیاستمداری را محو کند؛ ولی او را نه. نه جعفر شریف امامی را. گفته جعفر شریف امامی هر بار سقوط کرده، بلافاصله به صف اول مردان سیاسی ایران بازگشته. گفته جعفر شریف امامی فقط یک تکنیسین لوکوموتیو بوده. فقط یک تکنیسین. گفته در آلمان تحصیل کرده و ژرژمانوفیل بوده و در شهریور 1320، زمانی که رئیس ناحیه ی راه آهن بود، توسط متفقین به جرم همکاری با نازی ها بازداشت شده، گفته پس از دو روز حبس و بازجویی توسط سربازان هندی و انگلیسی در زیرزمین کارخانه ی چیت سازی، دوازده روز زندانی شده. گفته او را در زندانی در اراک زیر چادر جای دادند، سپس به محبسی در یک کاروان سرا فرستادند. پدرت گفته جعفر شریف امامی پس از سپری کردن یک سال و دو روز در زندان متفقین، پله پله خودش را احیا کرد.دیگر از ژرمن ها حرف نزد، به انگلیسی ها نزدیک شد و از دولتی به دولت دیگر جلو آمد. در دوران نخست وزیری سپهبد حاج علی رزم آرا به عنوان یار غار او، کفیل وزارت راه شد و پس از قتل رزم آرا عضو شورای عالی سازمان برنامه شد و پستش را در دوران محمد مصدق هم حفظ کرد. پس از کودتای 28 مرداد 1332 و نخست وزیری سپهبد زاهدی عنوان مدیر عاملی سازمان برنامه را گرفت. سپس پا به مجلس سنا گذاشت. در کابینه ی دکتر منوچهری اقبال وزیر صنایع و معادن شد و پس از منوچهر اقبال عنوان نخست وزیری گرفت.