به گزارش رویداد فرهنگی، یافته‌های حوزه دانش طی چند هزار سال گذشته، از ساختاز کیهان تا ساختمان بدن آدمی، چشمگیر بوده‌اند. کتاب دانشورزی قلمروهای ریاضیات، فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی و ستاره‌شناسی را می‌پیماید، و آگاهی‌های گران‌بهایی از هر کدام در اختیار ما قرار می‌دهد.

اگر درباره تا با کوارک‌ها، اختروشان و جهان هستی شگفت پیرامونتان کنجکاو هستید یا هرگز خواسته‌اید یک برهان ریاضی را کشف کنید یا می‌خواهید با زیست شیمی آشنا شوید، این کتاب به شما کمک خواهد کرد.

دانشورزی که با حکاکی و گراورسازی‌ها، کلیشه‌های چوبی، و نقاشی‌های بدیع و زیبا مزین شده، الهام‌بخش خوانندگان جستجوگر با هر سن و سالی خواهد بود تا به وادی معرفت در هم تنیده دانش‌های امروزی گام نهند و با آنها آشنایی ژرف‌تری پیدا کنند.

بخشی از متن کتاب

کتاب سوم، عناصر ضروری

با فرارسیدن قرن هجدهم، دانشورزان داشتند تا حد زیادی خود را از دلمشغولی‌های متافیزیکی آزاد می‌کردند، و آزمایش‌های اولیه در مورد مقایسه وزن‌ها و جرم‌ها نشان داد مواد بسیاری که فرض می‌شد عنصرند، در واقع مولکول یا ترکیبات چند قسمتی بودند.

در سال 1789 میلادی، اولین جدول حاوی 23 عنصر توسط آنتوان لاووزایه منتشر شد، و به زودی نظریه سال 1808 جان دالتون در پی آن آمد که الهام‌بخش پیشگامان نظریه اتمی بود (که در آن زمان تا پنجاه سال نادیده گرفته شد.)

همچنان که روش‌های دانشورزی پیشرفت می‌کرد، عناصر جدیدی با آهنگی حیرت‌آور کشف می‌شدند. دیمیتری مندلیف که متوجه شده بود عناصری دارای خواص شیمیایی مشابه در یک الگوی تکرار شونده جای می‌گیرند، جدول تناوبی مشهور خود را در سال 1869 پایه گذاری و به طور موفقیت آمیزی وجود اسکاندیم و ژرملنیم را پیش بینی کرد. اولین اشاره به وجود ذرات کوچک تر از اتم در سال 1896 پیش آمد، هنگامی که بکرل سهوا پیچبلند (نوعی اورانیت) را روی یک صفحه عکاسی ظاهر نشده گذاشت و به طور تصادفی پرتوزایی را کشف کرد.

کشف فضایی خالی در اطراف هستۀ اتم توسط ارنست راترفورد در اوایل قرن بیستم، آشکار شدن اوربیتال‌های الکترونی، و نظریه آلبرت اینشتین مبنی بر اینکه ماده و انرژی یک چیزند، ماکس پلانک، اروین شرودینگر، نیلز بور و دیگران را به جهان موجی عجیب مکانیک کوانتومی راهنمایی کرد. در سال 1932 برای اولین بار اتم شکافته شد و برای بقیه قرن، دانشورزان همسازی‌های قلمروهای زیر اتمی را بررسی کردند. اتم‌شکن‌های عظیم اتم‌ها را با همدیگر پرتاب می‌کردند تا عناصر سنگین جدیدی را ترکیب کنند، و در مواقعی هم آنها را می‌شکستند تا خانواده کاملی از ذرات کمیاب را پدید آورند.

عالم واقعا از چیزهای بسیار عجیبی ساخته شده بود.