به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، یکصدوپنجمین نشست از جلسات دیدار و گفت‌وگوی مجله بخارا که به اسماعیل جمشیدی اختصاص یافت پنجشنبه چهارم آبان ماه در شهرکتاب کاشانک برگزار شد.

در این برنامه بنا به درخواست علی دهباشی افراد مختلف به سخنرانی درباره اسماعیل جمشیدی پرداختند.

سیروس علی‌نژاد به عنوان نخستین سخنران جمشیدی را روزنامه‌نویسی حرفه‌ای دانست و گفت: کارهای اسماعیل جمشیدی ویژگی‌های خاص خود را دارد و تاکنون ندیدم که این فرد جز روزنامه‌نگاری کار دیگری را انجام دهد.

سپس رجبعلی اعتمادی به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: سال 1335 زمانی که رونامه‌نویسی در موسسه اطلاعات را به عنوان جوان ساده‌ای که مستقیما وارد کار روزنامه‌نویسی شده است، شروع کردم می‌دیدم که اغلب خبرنگاران، دبیران، سردبیران موسسه، شغل دوم دارند؛ درواقع ذیل تهیه خبر و گزارش، در یکی از ادارات و موسسات کار می‌کنند چون روزنامه‌ها امکان تامین زندگی کارکنان خود را از لحاظ مالی نداشتند. از این رو فکر کردم که وقتی وارد رشته‌ای می‌شوم باید در آن حرفه‌ای شوم.

وی ادامه داد: من این جسارت را پیدا کردم که علیرغم زندگی سخت و درآمد دردرامدمد کم، حرفه‌ای بمانم. امروز آماتوریسم در تمام رشته‌های فرهنگی، اقتصادی، ورزشی و غیره از بین رفته است؛ امروز حرفه‌ای بودن است که کار و پیشرفت ایجاد می‌کند. یکی از آرزوهای من این بود که تمام روزنامه‌نگاران ایرانی حرفه‌ای شوند چون این مسئله به رونق و پیشرفت روزنامه نگاری کمک می‌کند.

جمشیدی توجه من را به خود جلب کرد

اعتمادی عنوان کرد: جمشیدی یکی از کسانی بود که توجه من را به خود جلب کرد، او از جوانی تا حال جز حرفه نویسندگی و روزنامه‌نگاری حرفه دیگری را در شان خود ندانسته است، این درحالی است که علاوه بر افرادی که در این رشته می‌مانند و در اعتلای آن رشته نقش دارند، خیلی دیگر گزارشی را می نویسند و سپس در غبار زندگی گم می‌شوند.

وی مشخصه‌های روزنامه‌نویسی را درک اصول کار، مداومت، شجاعت و جسارت دانست و گفت: جمشیدی از کسانی بود که مطلقا تحت تاثیر جریانات روز قرار نمی‌گرفت و آنچه را صحیح می‌دانست عمل می‌کرد همچنین گاه در آثار خود با اعمال قدرت نویسندگی‌اش، مخاطب را مغلوب می‌کند.

رسانه‌های کاغذی به اعتبار اصلی خود برمی‌گردند

در پایان برنامه اسماعیل جمشیدی ضمن قدردانی از تمام سخنرانان با بیان اینکه خیلی از همکارانش به طور مرتب از کار خود گله و شکایت می‌کنند، تصریح کرد: تمام سختی‌های این کار را به خصوص بعد از انقلاب به خاطر علاقه‌ام به آن پذیرفتم و هیچگاه گله و شکایتی نکردم چرا که کسی برای قرار گرفتن‌مان در این راه ما را مجبور نکرده است، لذا در این سن و سال همچنان کار می‌کنم و از آن لذت می‌برم.

وی با بیان اینکه گاه برای گزارش‌هایش بین 10 تا 15 روز زمان می‌گذرد و با تمرکز و دقت کامل آنها را می‌نویسد، درباره کتاب «عکس‌های دو نفره» (دربرگیرنده پنجاه گزارش و گفت‌وگو با شخصیت‌های علمی، ادبی و اجتماعی است که از میان تعداد زیادی از مصاحبه‌ها و گزارش‌های او انتخاب شده‌اند) اظهار داشت: این کتاب که در سال 92 بیرون آمد، در آن زمان آنطور که باید فروش نکرد اما حال تیراژ بالای کتاب نشان می‌دهد که مردم دوست داشتند چرا که کسی مردم را مجبور نمی‌کند 65 هزارتومان بابت یک کتاب هزینه کنند لذا خوشحالم که کارهایم را عده‌ای دوست دارند و از آن استفاده کردند.

جمشیدی در پاسخ به سوال یکی از حاضران درباره وضعیت مطبوعات در حال و آینده عنوان کرد: درحال حاضر مطبوعات حال خوشی ندارند اما در آینده بدون تردید خوب خواهد شد و رسانه‌های کاغذی به اعتبار اصلی خود برمی‌گردند.