انجمن آثار و مفاخر فرهنگی مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی را با سخنرانی و شاهنامه خوانی برخی بزرگان این حوزه دوشنبه بیست و پنجم اردیبهشت‌ماه برپا کرد.
به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی در تالار اجتماعات شهید مطهری انجمن آثار مفاخرفرهنگی با سخنرانی مهدی محقق، حسن بلخاری و توفیق سبحانی برگزار شد. در این برنامه کتر نوش آفرین انصاری، دکتر معتمد اسفندیاری و دکتر مجتهد شبستری حضور داشتند.
در این برنامه مهدی محقق، رییس هیات مدیره انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و مدیر موسسه مطالعات اسلامی ضمن توضیحی از سابقه فعالیت خود در انجمن و نحوه شروع کارش بیان کرد: حدود 17 تا 18 سال در امور انجمن اشراف داشتیم و سعی کردیم به معرفی مفاخر و بزرگان فرهنگ و ادب بپردازیم هرچند که آنها نیاز به معرفی ندارند اما برای آنکه نسل جوان با بزرگان و فرهیختگان مملکت آشنا شوند، این کار انجام شد.
وی با بیان اینکه تاکنون 162 مجلس بزرگداشت در این انجمن برگزار و 162 بزرگداشتنامه چاپ شده است، ادامه داد: بد است که برای تربیت جسم جوانان استادیوم صدهزار نفری داشته باشیم ولی برای تربیت فکرشان مکانی را نداشته باشیم.
رییس هیات مدیره انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با اشاره به اینکه حکیم فردوسی هم در زمان زندگی مظلوم و محروم بود وهم بعد از فوتش اظهار داشت: این انجمن نه تنها برای بزرگان و فرهیختگان حال حاضر کشور بلکه برای بزرگان گذشته همانند سعدی و فردوسی مراسم بزرگداشت برپا می کند.
محقق، فردوسی را حجت موجه تشیع دانست و درباره زمان حیات و سرودن شاهنامه او، توضیحات مفصلی را ضمن خواندن ابیاتی هرچند کوتاه بیان کرد.
قابلیت‌های حماسه ما باعث رجوع شیخ اشراق به داستان‌های شاهنامه شد
در ادامه حسن بلخاری، رییس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، استاد دانشگاه تهران و مدیر گروه مطالعات عالی هنر در پردیس هنرهای زیبا با بیان اینکه هرگز او جای محقق نیامده و کسی دیگر هم نمی‌تواند جای ایشان بیاید، درباره شاخص‌های تمدن اظهار داشت: از شاخص‌های تمدن بزرگ آن است که می‌تواند تمامی ابعاد مختلف را در خود جمع کند و در یک مقام انس اینها را در کنار هم قرار دهد، منظور من هم‌نشینی حکمت و حماسه در تمدن ما است.
وی ادامه داد: این از جمله عظمت‌ها و شگفتی‌های ملت و فرهنگ ما است که قادر به چنین انسی میان حکمت و حماسه، اسطوره و ولایت است، ظاهرا در فرهنگ ما خلاف فرهنگ‌های دیگر که افلاطونی پیدا می‌شود که رسما پدران و مادران یونانی را منع می‌کند که ایلیاد و ادیسه بخوانند (زیرا در آن اساطیر ایزدان چون انسان ها خطا می‌کنند) اساطیر ما چنان پاکند که هم‌نشین اولیای ما می شوند و درواقع این از قدرت و تمدن ما است.
بلخاری بحث خود را تحلیل ظهور شاهنامه در حکمت الاشراق شیخ شهاب‌الدین بیان کرد و گذر مختصری به هند داشت که در کلام فردوسی نیز چندین بار به آن اشاره شده است.
وی با بیان اینکه آنها حکمت را به حماسه ترجمه کردند و ما حکمتمان حماسه و حماسه مان حکمت ما است (که درواقع میان این دو تفاوت زیادی وجود دارد)، اظهار داشت: در تمدن ما بنا به آن هم‌نشینی، حماسه ما چنین قابلیتی داشت که شیخ اشراق در حکمت الاشراق خود بارها به داستان‌ها و حماسه‌های شاهنامه رجوع کند و از برای آنچه ناگفتنی است از زبان حماسی شاهنامه بهره‌های بسیار جوید.
رییس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در ادامه سخنرانی خود، از مجموع بازتاب‌های ابیات شاهنامه در حکمت الاشراق یک قصه ( روایت شاهنامه از جگ رستم و اسفندیار) را انتخاب کرد و خواند.
فردوسی پنج نکته مهم را در شاهنامه مد نظر قرار داده است
توفیق سبحانی، پژوهشگر، استاد معاصر زبان و ادب فارسی و مولوی پژوه برجسته نیز در این مراسم به ایراد سخنرانی خود پرداخت و ضمن یادی از ریاحی که شاهنامه دوست و فردوسی شناس بنام بود که در روز فردوسی هم فوت کرد، گفت: بسیاری از قسمتهای شاهنامه در مثنوی نوشته شده است.
وی با بیان اینکه فردوسی پنج نکته خداشناسی، خردورزی، داد ( با مفهوم بسیار در شاهنامه که نشان لطف و رحمت الهی است)، نام و شادی را در شاهنامه مدنظر قرار داده بود، ضمن خواندن برخی ابیات شاهنامه فردوسی در این خصوص، عنوان کرد: مفهوم شادی در شاهنامه دارای مضامین بسیار گسترده و درواقع شادی در شاهنامه مضمون تحرک و منطق رضایت از هستی و سازگاری با تداوم سرنوشت است.
سبحانی شادی را از ارکان رفتار ایرانی دانست و اظهار داشت: ایرانیان در سال 12 جشن داشتند، درواقع وقتی نام روز و ماه یکی می‌شد شادی می‌کردند و درد را از مخلوقات اهریمنی و شادی را نعمت ایزدی می دانستند، بنابراین غم‌پذیری و غم‌پسندی خلاف طبیعت و خوی کهن او است.
عکاس: ونداد ذوقی
