به گزارش رویداد فرهنگی، در علم، اعتبار از آن کسی می‌شود که جهان را متقاعد کند، نه آن کس که ایده را نخستین‌بار بیابد. – فرانسیس داروین

انسان، از نخستین لحظه‌های پیدایش، کوشیده تا جهان پیرامون خود را بشناسد و آن را توضیح دهد و در این روند، کنجکاوان سیری‌ناپذیر در میان ما، اغلب دانشمند شده‌اند.

دانشمندانی که نامشان در این کتاب آمده، دانش بشر را شکل داده‌ و همه رشته‌های علمی، از زیست‌شناسی پایه گرفته تا سیاه‌چاله‌ها را پدید آورده‌اند. پاره‌ای از آن‌ها، پرسش‌هایی درباره چیستی بدن انسان طرح کرده‌اند، و نگاه برخی نیز به اجرام آسمانی جلب شده است. توجه آن‌ها، به قدری بر آزمایش و بررسی ذرات میکروسکوپی متمرکز و بینش جمعی‌شان چنان گسترده بود، که بسیاری از شگفتی‌های شگرف جهان، از قبیل گرانش، نسبیت، و حتی ذات و طبیعت خود حیات را برای ما آشکار کرده‌اند. تایید اهمیت آنها، ناشی از مجموعه گوناگون منابع معتبر و سرشار از اطلاعات است؛ زندگی‌نامه بسیاری از چهره‌های تابناک علم، دانشمندانی چون ایزاک آسیموف (Isaac Asimov) و مارسل فلورکین (Marcel Florkin)، زیست‌شناس – شیمیدان نامدار، در این کتاب آمده است.

زنان و مردانی که شرح زندگی‌شان در کتاب حاضر آورده شده، در قلمرو یافته‌های علمی، تاثیرگذار بوده‌اند، و وقتی خواننده زندگی و آثارشان را در رشته علمی و تخصصی‌ای که خود برگزیده‌اند، به طور ژرف‌تری بررسی می‌کند، تاثیرگذار بودن آن‌ها بر وی آشکار خواهد شد. ذهن درخشان بسیاری از دانشمندان پیشین، غالبا برای بیش از یک رشته علمی سودمند بوده است.

بخشی از متن کتاب

نیلز بور Niels Bohr

(زادروز: هفتم اکتبر 1885، کپنهاگ، دانمارک – درگذشت: 18 نوامبر 1962، کپنهاگ)

نیلز بور (بوهر)، فیزیک‌دان دانمارکی، عموما یکی از برجسته‌ترین فیزیک‌دانان قرن بیستم به شمار می‌آید. نخستین فیزیک‌دانی بود که مفهوم «کوانتوم» را به کار برد، مفهومی که انرژی یک سیستم را متناسب با مسئله ساختار مولکولی و اتمی آن، به کمیت گسسته و نه پیوسته معینی، محدود و منحصر می‌کند. او به خاطر این دستاورد، در سال 1922، جایزه نوبل فیزیک دریافت کرد. نقش چند جانبه او در بررسی و شناخت خاستگاه و شرح و بسط فیزیک کوانتومی، شاید مهم‌ترین همکاری او باشد، اما درگیری‌ها، مسئولیت‌ها و روابط وی، به خاطر زندگی دراز حرفه‌ای‌اش، هم در دنیای فیزیک و هم بیرون آز آن به طور چشمگیری گسترده‌تر بودند.

مدل اتمی بور

بور نخستین گام را در پرورش ایده نوین فیزیک کوآنتومی، در سال 1922 برداشت. تنها یک سال پیش از این، رادرفورد و همکارانش در دانشگاه منچستر از طریق آزمایش، اثبات کرده بودند که اتم هر عنصری، شامل هسته دارای بار مثبت سنگین، با الکترون‌های دارای بار منفی بسیار سبک‌تری است که با فاصله چشمگیری به دور آن می‌چرخند. چنین سیستمی بر پایه اصول فیزیک کلاسیک ناپایدار خواهد بود و بور در مقالات سه بخشی اساسی‌اش، که آن‌ها را در سال 1913 در مجله «فلسفه علم» به چاپ رساند، ناگزیر شد مسلم فرض کند که الکترون‌ها، تنها می‌توانند مدارهای ویژه تعیین شده با درجه تاثیر کوانتایی را اشغال کنند و تابش الکترومغناطیسی زمانی روی می‌دهد که یک الکترون به مدار انرژی پایین‌تری پرش (جهش) می‌کند.