به گزارش رویداد فرهنگی، نشست نقد و بررسی کتاب «رنجنامه» نوشته مهدی سالاری نسب با حضور مالک حسینی؛ استاد فلسفه، ارسطو میرانی؛ روانشناس و غلامرضا خاکی روز سه‌شنبه 21 فروردین ماه برگزار شد.

خاکی به عنوان مدیر جلسه در ابتدا گفت: رنج مقوله‌ای است که همه به نوعی آن را تجربه می‌کنند. این کتاب به ماهیت رنج می‌پردازد و علل آن را بررسی می‌کند.

سالاری نسب توضیح داد: به اعتقاد من مهم‌ترین مسئله بشر رنج است. قالب افعالی که انسان انجام می‌دهد برای رفع رنج است. فلسفه، صنعت، هنر و ... همه برای رفع رنج به وجود آمده‌‌اند.

وی درباره کتاب عنوان کرد: در مقدمه کتاب که به صورت پژوهشی مستقل بود، به تاریخ رنج بیشتر با بینش اساطیری-دینی پرداخته شده است تا ببینیم که ادیان و اسطوره‌ها درباره رنج چه گفته‌اند. رنج کشیدن برای انسان امری ناگزیر است. در این کتاب علل رنج کشیدن را نادانی، ناتوانی و نیازمندی عنوان کرده‌ام.

نویسنده کتاب «رنجنامه» افزود: برای شرح این سه علل شبکه‌ای درست کرده‌ام که نشان می‌دهد انسان نمی‌تواند از رنج رهایی یابد.

پذیرش رنج تحمل آن را آسان‌تر می‌کند

در ادامه حسینی با نگاهی فلسفلی به موضوع رنج پرداخت. وی به راه‌های تعامل با رنج اشاره کرد که می‌توانند آن را قابل تحمل‌تر کنند. حسینی گفت: همه می‌دانیم که رنج، واقعی است و گریزی از آن نیست. موجودیت رنج مدرکیتی است. به این معنا که همین که اذعان می‌کنیم رنج را حس می‌کنیم پس وجود دارد.

وی ادامه داد: حال نگاه ما به این رنج و تعریفی که از آن ارائه می‌دهیم مواجهه ما با رنج را مشخص می‌کند. یک مواجه این است که علل رنج را می‌توان از بین برد، البته نه علل درونی آن بلکه علل بیرونی مانند فقر و جنگ. مواجه دیگر مواجه دینی است که رنج را راهی برای تعالی بشر می‌داند. موضع سوم پذیرندگی است. در این نگاه ما بخشی از رنج‌ها را می‌پذیریم زیرا امیدی به درست کردن زمینه‌ها نیست. رنج‌ها در واقع واقعیتی هستند که ما باید بپذیریم.

دیگر سخنران جلسه ارسطو میرانی، روانشناس بود که از منظر روان‌درمانی به موضوع رنج پرداخت. وی گفت: در کتاب با طعنه آمده است که ما در دنیا رشته رنج‌شناسی نداریم. اتفاقا بخش مهمی از رشته روان‌درمانی فقط به رنج می‌پردازد ولی تنها به آن اکتفا نمی‌کند.

وی نقدی را به کتاب داشت و آن هم استفاده نکردن از متون روانشناسی به خصوص متون روان‌درمانی بود. میرانی درباره کتاب گفت: این کتاب با اینکه به رنج می‌پردزاد ولی به هیچ وجه رنج‌آور نیست و دانش نویسنده در متن کتاب مشخص است و کتابی بسیاری خواندنی است.

ارسطویی افزود: اولین شرط روان‌درمانی ارتباط برقرار کردن روان‌درمانگر با مراجعه کننده است. اگر ما نتوانیم با مراجعه کننده ارتباط برقرار کنیم و دنیای او را بشناسیم نمی‌توانیم به او کمک کنیم.