به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، مجموعه « تداعی هوش‌یار»، اجرای پژوهشی موسیقی تجربی و اکسپریمنتال با حضور مهرداد نقیبی و نیما ایوبی سه‌شنبه نهم آبان‌ماه در کتاب‌فروشی هنوز اجرا شد.

نیما ایوبی در ابتدای این نشست درباره مجموعه توضیح داد و گفت: مجموعه تداعی هوشیار را از چندی پیش شروع کردم و به تسری ایده، تم، تکثیر شدن و گسترش پیدا کردن ایده و تم معطوف شده است. بیرون از ماهیت محتوایی یک قطعه یا مجموعه موسیقی به صورت طبیعی، اگر یک اتفاق موزیکال از پیش طراحی نشده باشد که به طور معمول هیچ وقت به صورت کامل از پیش طراحی نمی‌شود، ایده ها شروع می‌شوند و ایده‌های بعدی را تعریف می‌کنند و جایگزین ایده‌های قبلی می‌شوند و خود را در ابعاد و اشکال مختلف، در هارمونی مختلف و در ابعاد مکانی و زمانی تکثیر می‌کنند.

وی افزود: با این نگاه پروژه تداعی هوشیار را شروع کردم و در واقع تحقیق من بر این اصل استوار است که با پیگیری هوشیارانه تداعی ناهشیاری که اتفاق می‌افتد، به تم یا ایده در موسیقی کمک کنم در اینجا هر صدایی می‌تواند ایده جدید دهد، پس سازها معنی مصطلح خود را از دست می‌دهند. این خواهش من از افرادی است که به این موسیقی گوش می‌دهند، به سازها به عنوان منابع تولید صدا نگاه کنند و نه با پیگیری ریشه‌هایشان یا شناسنامه‌ای که در ذهن اجتماعی هر جامعه شکل می‌گیرد.

حال و آینده همیشه در احاطه گذشته است

فرزاد نقیبی درباره مفهوم تداعی هوشیار توضیحاتی ارائه داد و گفت: وقتی پروسه‌ای را درباره ساختمانِ هر چیزی شروع می‌کنیم یک تاریخ‌مندی برای آن در نظر گرفته ایم. ولی اینکه بخواهیم اصطلاحات را به بلوکهای مجزایی به نام گذشته، حال و آینده تقسیم کنیم، ما را دچار مشکل می‌کند و ما را به فضایی پرتاب می‌کند که بدون در نظر گرفتن گذشته و لحظه‌ای که در آن هستیم، می‌خواهیم درباره آینده نامعلوم برنامه‌ریزی کنیم.

وی درباره نحوه اجرای مجموعه تداعی هوشیار اظهار داشت: همینطور که در اجرا خواهید دید فضای کلی در ابتدا تعریف می‌شود، قطعات مختلف توسط سازهای مختلف با میکرفن ضبط می‌شوند و صداها روی هم‌گذاری می‌شوند و ما آنها را خواهیم شنید و با شنیدن هر کدام از آنها لحظه دیگری خلق می‌شود پرتاب شدن به زمان را به این وسیله می‌توانیم تعریف کنیم که حال و آینده همیشه در احاطه گذشته است و ما توسط باندها صداهایی که در گذشته نواخته شده را خواهیم شنید و آنجاست که جملات جدید اضافه می‌شوند و چیزهایی که در گذشته اتفاق افتاده اند به ما امکان می‌دهند که زمان حال را به وجود می‌آورد و برای آینده‌ای که به زودی به گذشته تبدیل خواهد شد، امکان‌هایی را فراهم می‌کنند و اساسا بودن به معنی امکان داشتن است. امکان داشتن باعث می‌شود ما در لحظه خود را مختار فرض کنیم در صورتی که اتفاق‌هایی که در گذشته افتاده که حال و آینده را احاطه کرده است؛ این ایده کلی شکل‌گیری این موسیقی است.

نقیبی در پایان سخنانش گفت: در این روند شنونده غیرفعال نیست و اگر صدایی تولید کند به عنوان ابژه ضبط خواهد شد، و آن را خواهیم شنید.