به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، جلسه دیدار با زهرا عبدی، نویسنده کتاب ناتمامی روز سه شنبه 31 مردادماه در کتابفروشی چشمه پریس برگزار شد. در این جلسه عبدی ضمن خواندن بخشی از آخرین رمانش به نام «ناتمامی» با حاضرین به گفتگو پرداخت و به سوالاتی درباره رمان‌نویسی پاسخ داد.

عبدی در پاسخ به این سوال که آیا زنان هم می‎‌توانند داستانی با محوریت شخصیت مرد بنویسند گفت: بله قطعا این امکان وجود دارد چون که هر مردی نیمه زنانه دارد و هر زنی یک نیمه مردانه، فقط کافیست تا نویسنده به آن نیمه دیگرش رجوع کند. البته تربیت ما همیشه به گونه‌ای بوده که زنان آن نیمه دیگرشان را نادیده گرفته‌اند.

عبدی اشاره کرد که بعد از مدتی واکاوی و تلاش هر فرد می‌تواند برای نگارش داستان از زبان جنس مخالف به آن بخش از شخصیت خود پی ببرد و ادامه داد: بهترین رمان‌هایی که راوی زن بوده از نویسندگان مرد خوانده‌ام.

رمان‌نویسی شهودی نیست

عبدی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به تجربه شاعری خود، رمان‌نویسی را یک کار حرفه‌ای و نه شهودی دانست و گفت: اگرچه در شاعری هم برای ارائه شعر خوب نیاز به کار متداوم است ولی رمان‌نویسی بیش از هر نوع کار نوشتاری دیگری نیاز به وقت دارد.  

عبدی درباره تفاوت شاعری و نویسندگی رمان افزود: تفاوت اصلی که سرودن شعر با رمان‌نویسی دارد این است که در شعر شما می‌توانید در جمعی چند بیت از شعرهایتان را بخوانید و مخاطب امکان دارد با چند بیت از کار شما برانگیخته شود. شعر بازخورد سریع‌تری از مخاطب را دارد و این به امر تولید سرعت می‌بخشد که البته شاعر باید مواظب باشد که به تولید سطحی دچار نشود.

وی ادامه داد: شعر بیشتر یک فرایند احساسی است در صورتی که فضای ذهنی رمان‌نویسی متفاوت است و یک نویسنده بدون در نظر گرفتن روحیاتش باید مدام بنویسد. برای همین است که میزان تولیدات فرق می‌کند.

عبدی تولید معنا را ارجعیت کار رمان‌نویس و شاعر دانست.

رمان‌نویسی نیاز به جهان‌بینی دارد

نویسنده رمان ناتمامی درباره امر مهاجرت و تاثیر آن بر نویسندگی، سن مهاجرت را عامل اصلی دانست و گفت: فردی که بخش مفیدی از زندگی‌اش را در وطنش گذرانده و با زبان و فرهنگ خود زیسته در خارج از کشور هم می‌تواند به همان شکل به خلق اثر بپردازد.

عبدی ادامه داد: در رمان‌نویسی شما مخاطب را دعوت می‌کنید به یک دنیای جدید که خواندنش زمانی از عمر مخاطب را می‌گیرد. یک نویسنده باید به یک تئوری زیست‌شده برسد و معناهایی که بهشان رسیده را با مخاطب به اشتراک بگذارد. بعد از خواندن یک رمان باید چیزی در ذهن مخاطب جابه‌جا شود. رمان خواندن با خواندن انواع دیگر نوشتنه‌ها متفاوت است زیرا نویسنده در واقع به عرضه یک زندگی زیست شده می‌پردازد.

نویسندگان معاصر در نوشتن داستان کوتاه کم کاری می‌کنند

در ادامه عبدی به سوال خبرنگار رویداد فرهنگی درباره داستان کوتاه و بازخورد آن بین مخاطبان امروزی پاسخ داد:

اکنون استقبال از رمان‌های معاصر از داستان‌های کوتاه بهتر است. به عنوان یک نویسنده دلیلش را چه می‌بینید؟

من فکر می‌کنم این برمی‌گردد به تجربه‌ای که مخاطب از داستان کوتاه یا رمان دارد. نویسنده یک داستان کوتاه باید به اصل بسیار مهم «کمتر بیشتر است» (Less is more) برسد و بتواند در فرصت کوتاهی خواننده را جذب بکند. این خیلی هنر می‌خواهد. در رمان‌نویسی فرصت جذب مخاطب بیشتر است به همین خاطر امکان دارد مراجعه به رمان بیشتر باشد. داستان کوتاه برای خودش یک جهان کامل و بسیار زیبایی دارد. من وقتی می‌خواهم حال خوب داشته باشم هم شعر می‌خوانم و هم داستان کوتاه. ژانر داستان کوتاه به شعر نزدیک‌تر است. با خواندن دو یا سه داستان کوتاه حالم خوب می‌شود. داستان کوتاه به اسم کوتاه است ولی نویسنده باید بسیار زمان بگذارد و آن را پر مایه و قوی کند تا خواننده در آن فرصت کوتاه به شدت جذب بشود و نتواند از متن فاصله بگیرد.

در واقع دلیل کمتر کار شدن داستان کوتاه را سهل بودن رمان به داستان کوتاه می‌بینید؟

دلیلش را شاید کم‌‎کاری نویسندگان می‌دانم. داستان کار بسیار زیادی می‌طلبد. رمان مداومت و نظم دارد ولی داستان کوتاه ظرافت و رندی بیشتری نیاز دارد تا متن خواندنی و جذاب شود.

آیا شما داستان کوتاه کار کرده‌ای؟

بله من داستان کوتاه کار کرده‌ام ولی هنوز منتشر نکرده‌ام.   

• 
• 
• 
•