به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، صدویکمین جلسه دیدار و گفت‌وگوی کتابفروشی آینده پنجشنبه 16 شهریورماه به احمد محیط روانپزشک و عضو سازمان بهداشت جهانی اختصاص پیدا کرد.

در ابتدای این برنامه شیوا دولت‌آبادی روانشناس، که به جای همسرش حسن عشایری در مراسم حاضر شده بود، حضور در این برنامه را یکی از شانس‌های خوب خود بیان کرد و خیلی کوتاه از چگونگی آشنایی و شروع همکاریش با احمد محیط توضیح داد، سپس احمد محیط به ایراد سخنرانی  پرداخت.

محیط که طبق برنامه قرار بود در زمینه ارتباط ادبیات و روانپزشکی و مسئله زبان و ادبیات به خصوص شعر و تجربه ترجمه شعر فارسی به انگلیسی صحبت کند، سخنان خود را با تشکر از شیوا دولت‌آبادی و علی دهباشی برای برپایی برنامه دیدار آغاز کرد و گفت:  حضور شیوا دولت‌آبادی در این برنامه برای من مغتنم است، ایشان طرحی برای بررسی مشکلات روانی جنگ‌زدگان مهاجر که از مناطق جنگ‌زده آمده بودند، در زمان اوج جنگ در انیستیتو تهیه کردند که با اطمینان می‌توان آن را نخستین پژوهشی دانست که با همت ایشان انجام شد و شاید باعث شروع یکسری پژوهش‌های بالینی در این زمینه بود.

وی ادامه داد: زندگی این فرصت را به من داد تا با قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف، تجربیات بزرگی برایم فراهم شود، لذا تشکر سوم خود را به زندگی بدهکار هستم. پیشنهادم برای بحث در این دیدار سه جنبه را دربرمی‌گیرد که شامل تجربیات من در کشورهای مختلف منطقه درباره بهداشت روان و مسائل بهداشتی آنها، مسئله بهداشت روان همراه با راه‌حل‌ها و به طور کلی مسائلی که ممکن است با آنها در ارتباط باشم و ادبیات و روانپزشکی هستند.

دعوت به کار ثمره انجام فعالیت‌های مختلف

محیط علاقه خود را به ادبیات کمتر از روانپزشکی ندانست و اظهار داشت: عملی کردن برنامه خدمات اولیه بهداشتی ( آموزش نیروهای انسانی برای خدمات بهداشتی از پایین‌ترین سطح روستاها، مناطق شهری و محلات تا بالاترین شهر که مراکز تخصصی پزشکی بود و ایجاد ارتباط بین آنها) تحولی بزرگی بود که طی دهه 60 در ایران اتفاق افتد.

وی همچنین درباره آموزش بهورزها توضیحاتی داد و گفت: زن‌ها و آقایان اهل همان روستاها آموزش داده شدند و اولین مراجع مراجعه بیمار به مرکز بهداشتی بودند. بعد از انجام چنین فعالیت‌هایی سازمان جهانی که آنها را دیده بود از من برای کار دعوت کرد درحالیکه من هیچگونه درخواست و فرمی را برای کار به آنها ارسال نکرده بودم.

به گفته وی، در آن زمان دفتر مرکزی منطقه سازمانی جهانی بهداشت در مصر شهر اسکندریه بود که بعد از هفت سال فعالیت محیط در آنجا به قاهره منتقل شد.

بیماری‌های روانی اهمیتی کمتر از بیماری‌های جسمی ندارند

محیط اظهار داشت: در سازمان جهانی مسئله ادغام بهداشت روان در کل برنامه‌های بهداشتی کشورهای مختلف را دنبال می‌کردیم چرا که بهداشت روان از جنبه‌های دیگر سلامت دانستی‌هایی دارد.

وی ادامه داد: همانطور که در بیماری‌های جسمی تشخیص زودرس برای درمان یا جلوگیری از بیماری اهمیت دارد در بیماری‌های روانی هم همینطور است و بیماری‌های روانی نه تنها تفاوتی با بیماری‌های جسمی ندارند بلکه به علت تاثیر وسیع بر زندگی اجتماعی از اهمیت بالایی هم برخوردار هستند.

این روانپزشک با بیان اینکه برای بازکردن اهمیت بهداشت روان در کشورهای مختلف و برنامه‌های آنها را دنبال کرده است، عنوان کرد: از آنجا که اعتیاد را در مجموع کشورهای منطقه درحال رشد می‌دیدیم و برنامه‌ریزی محکمی برای این مسئله وجود نداشت و تنها به نیروهای امنیتی و انتظامی محدود بود که نمی‌توانست فقط با آنها به جنگ اعتیاد رفت، برنامه کاهش آسیب را به عنوان یکی از برنامه‌های مهم شروع کردیم.

وی همچنین بیان کرد: مسئله اصلی کشور ما جمعیت‌های تازه حاشیه‌نشین است که باید برای این جمعیت کار شود، خدمات ادغام در روستاها موفقیت‌هایی دارد اما خدمات ادغام در شهرها و جمعیت حاشیه‌نشین بزرگترین چالشی است که با آن مواجه هستیم، درواقع برنامه‌ریزی برای بهداشت روان شهرها کار ساده‌ای نیست.

نجیب محفوظ، حافظ را درک می‌کرد

محیط درباره خاطرات خود با نجیب محفوظ نویسنده مصری برنده جایزه نوبل ادبیات، اظهار داشت: یکی از همکاران مصری من در جلسات سه‌شنبه‌های محفوظ در یکی از هتل‌های قاهره شرکت می‌کرد و روزی من را با خود به این جلسه برد.

وی ادامه داد: نجیب محفوظ با آنکه فارسی نمی‌دانست اما حافظ را درک می‌کرد همچنین چندبیتی از حافظ را بدون دانستن معنی آن حفظ کرده بود، او کنجکاوی زیادی درباره ایران داشت و می‌گفت «در خاورمیانه دو کشور است و بقیه را باید با تردید نگاه کرد، یکی مصر و دیگری ایران، اما اولین آن مصر است».

این عضو سازمان بهداشت جهانی فرهنگسازی را یکی از مسائل عمده در زمینه های مختلف دانست و گفت که برنامه ملی بهداشت روان کامل نیست مگر فرهنگسازی یکی از بخش های آن باشد.

چاپ کتاب «دنیا خانه من است» در آمریکا

محیط «دنیا خانه من است» را کار بزرگ خود در ترجمه معرفی کرد و ادامه داد: این کتاب که دربرگیرنده سال‌های 1924 تا 2004 میلادی است را در سال‌های حضورم در مصر ترجمه و عنوان آن را از نیما قرض کردم. کار کردن در یک محیط بین‌المللی ابتدا در رشد سطح زبان من و سپس در شکل گرفتن این کتاب بی‌تاثیر نبوده است.

به گفته وی، قرار است کتاب «دنیا خانه من است» در آمریکا هم چاپ شود که البته هنوز قطعی نشده و برای این مسئله اجازه انتشارات آگه نیاز است.

محیط متولد کرمان است از دوران دبستان و به خصوص در دوره دبیرستان زیر نظر استادانی همچون محمدامین ریاحی آموزش یافت. در دانشکده پزشکی نیز در مکتب قریب، آرمین، داویدیان و مهدی آذر ادامه تحصیل داد و درسال  1351 برای گذراندن دوره عالی تخصص به دانشگاه تمپل فیلادلفیا رفت و دوره تخصصی روانپزشکی و فوق تخصصی رفتار درمانی را گذراند. در بازگشت به ایران یکسال مسئولیت آموزش تخصصی روانپزشکی را در مرکز روانپزشکی رازی برعهده داشت. درسال 1371 ازسوی سازمان جهانی بهداشت دعوت شد تا به عنوان مستشار بهداشت روان در منطقه مدیترانه شرقی که مرکز آن در شهر اسکندریه مصر بود مسئولیت داشته باشد، پس از این دوره در سطح جهانی مؤسس و ریاست بخش «ادبیات و روانپزشکی» در انجمن جهانی روانپزشکی را عهده داشت. محیط آثاری به زبانهای فارسی و انگلیسی شامل «بهداشت روانی مدارس» ، «مذهب و روانپزشکی» و تدوین سه جلد کتاب «شعر به دقیقه اکنون» نوشته است، از سروده‌های محیط دو مجموعه «سمت نور کجاست»، «جهان به گذشت هزاره» منتشر شده است.